Coaching,
mimo statusu paranauki,
staje się powoli coraz bardziej znaczącym i praktycznym działem
psychologii. Jest to proces doskonalenia się i podnoszenia
kwalifikacji przez nabywanie nowych umiejętności oraz korygowanie
dotychczasowych, które są nieskuteczne. Wszystko odbywa się pod
okiem coacha,
który wspiera w osiągnięciu zamierzonych celów. Coach
nie
musi być specjalistą w dziedzinie, w której chcemy się
doskonalić, ale osobą, która posiada kwalifikacje związane z
umiejętnościami kierowania procesami uczenia.
Dzisiejsze
rozumienie coachingu
sformułował Tim Gallwey, który w książce „The
inner Game of Tennis”
postawił tezę, że najlepszym wsparciem w sukcesie jest zadawanie
odpowiednich pytań, które naprowadzą osobę, będącą pod opieką
coacha, na odpowiednie rozwiązania i wspomaga w znalezieniu
rozwiązania na podstawie poprzednich doświadczeń.
Pierwsza
szkoła coachingu, Coach
University,
została założona przez Thomasa Leonarda w roku 1992. Thomas
Leonard pracując jako doradca finansowy zauważył, że jego
klienci, oprócz spraw biznesowych, często rozmawiają z nim również
o sprawach codziennych, jak rodzina, zakup nowego samochodu, czy
przejście na emeryturę. Potrzeba rozmów na takie tematy wynikała
z tego, że osoby te, nie miały z kim o takich „zwyczajnych”
rzeczach rozmawiać. Mimo iż te osoby były dojrzałe emocjonalne
oraz mieli unormowane sytuacje rodzinne i zawodowe, potrzebowali
wsparcia w identyfikacji pragnień i rzeczy, które chcą osiągnąć.
Ten typ profesji określony został mianem coach.
Coaching
można odnosić do rozbudowy sfery wewnętrznej człowieka (coaching
personalny),
sfery społecznej (coaching
grupowy),
nastawiony na rozwój biznesu (coaching
biznesowy),
kariery (coaching
zawodowy),
czy pracą z kadrą zarządzającą (executive
coaching). Oprócz
tego istnieje life
coaching,
czyli coaching nastawiony na relacje i życie osobiste.
Jedną
z dziedzin life
coachingu jest
balans w życiu.
Człowiek dążąc do doskonałości szuka jednocześnie równowagi.
Musi być ona zachowana nie tylko na poziomie życie prywatne –
życia zawodowe, ale również na innych płaszczyznach. Kiedy za
dużo się relaksujemy, okazuje się, że za mało czasu poświęcamy
aktywnościom. Gdy za dużo w nas smutku, mamy tak na prawdę mało
radości. Podobnie z relacjami z innymi ludźmi – kiedy relacja
opiera się tylko na fizyczności, zaczyna nam brakować sfery
duchowej. Te oczywistości, które mimo wszystko, nie zawsze
funkcjonują prawidłowo, powodują zmęczenie własnym życiem.
Godzenie wielu aktywności z różnych sfer życia w sposób
odpowiedni i efektywny, powoduje, że umiemy korzystać z życia w
pełni. Potrzeba balansu życiowego jest elementarnym czynnikiem,
który wpływa na nasze funkcjonowanie w działalności nie tylko
prywatnej, ale i zawodowej.
Innym
elementem life
coachingu jest dbanie o zdrowy tryb życia. Często cierpiąc na na brak
energii, nie widząc efektów działań, które mają na celu
zadowolenie z własnej sylwetki, nawet jeśli wiemy jak powinniśmy
zdrowo żyć, a nie umiemy trzymać dyscyplinę, czy chociaż trzymać
się postanowień, potrzebujemy wsparcia w odkryciu prostych sposobów,
jak samemu się motywować. Coach w takim przypadku pomaga odkrywać
świadome czerpanie energii i radości, które tkwią w dbaniu o
siebie i swoje ciało.
Zgodnie
z filozofią coachingu według International
Coach Federation do obowiązków coacha należy odkrywanie, objaśnianie i
respektowanie tego, co klient chce osiągnąć, pobudzanie klienta w
kierunku jego samopoznania, wspomaganie klienta w wymyślaniu
rozwiązań i strategii, a także utrzymywanie klienta
odpowiedzialnego i poczytalnego. Te zasady obowiązują
niezależnie od typu coachingu, a w life
coachingu powinny być szczególnie respektowane.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz